De day after, verslag PKC – ON

Na een leuke eerste helft met de stand 2 – 2 en een tweede helft waar alleen nog overtredingen, swalbes gele en een rode kaart te bewonderen waren liet ON zich tegen tien man overrompelen door 10 PKCers.

Mijn enige respect ging deze “wedstrijd” uit naar het arbitrale trio, dat er nog wat van wilde maken. Wat een ongelooflijk geouwehoer en gemekker tegen deze mensen. Als dat de trend wordt, net als in het betaalde voetbal, kun je je kinderen en kleinkinderen  beter naar een rugby of ijshockey club sturen, waar nog mannelijk gestreden wordt om de punten. Ik zal de Paasdagen mijn TV niet op een voetbalzender afstemmen. O.ja, het werd uiteindelijk geheel tegen de verhouding in nog 2 -3.

Door Bert Postma

The day after

Meestal schrijf ik wedstrijdverslagen op de zondagmorgen. Dat om de blijde of negatieve emoties een plek te geven. Ik schrijf nu eenmaal niet als onafhankelijk verslaggever. Gelukkig niet zeg ik vaak. Een ander toontje zal dan vaak het geval zijn. Afgelopen zaterdag heb ik echter records gebroken om achter mijn pc te komen. Rechtstreeks na het laatste fluitsignaal van arbiter Achmammachi, de fotorommel in de auto geslingerd en met gierende banden de parkeerplaats verlaten richting de Wijert. Ik hoop dat er geen controles geweest zijn. Mijn vrouw die toevallig met haar boodschappenkar de straat in kwam gewandeld keek raar op. Nauwelijks vijf minuten na de wedstrijd al thuis? Hier zit iets niet goed. Zonder haar te groeten ben ik op mijn plekkie gekropen en heb het toetsen bord er van langs gegeven. Gelukkig bleef het bij een paar regels, anders was op Paasmaandag een gang naar de electronica winkel nodig geweest. Nu op zondagochtend de rook wat opgetrokken is en de stoom gedeeltelijk uit mijn oren is verdwenen ben ik toch maar weer even aan de slag gegaan.

Dat mijn standpunt van gisteren niet veranderd is, zult U mij kennende, begrijpen. Dat ik niet alles en iedereen over een kam mag scheren begrijp ikzelf ook wel. Dus, wie de schoen past trekke hem aan mag ik als kleinzoon van een schoenmaker wel zeggen. Dus voor de goedwillenden en zich normaal gedragende liefhebbers van de voetbalsport nog even een paar regels ter aanvulling. Ik wil dan beginnen bij het arbitrale trio, dat weer zijn stinkende best deed om er een leuke wedstrijd van te maken. Compliment voor de heren Marouan Achammachi, Melvin Schuurman en Hessel Soldaat. Ook wil ik, hoewel het niet mijn taak is, de heren excuses maken voor al het gemekker en toneelspel wat op het veld plaats vond. En vooral rondom het veld. Excuses voor de niet normale verwensingen die ik gehoord heb. Vreemd dat deze zelfde mensen woensdagavond de mond ver open hadden over het wangedrag wat in Rotterdam plaats vond.

Goed, ON kwam met 1 – 0 achter door een doelpunt van PKCer Schokker. Wie anders?  ON zat niet bij de pakken en maakte beheerst door Tim Deelen. 1 -1. Prachtig voor Tim. Mag hij vaker zo doen. In de 26^e minuut maakte PKC er 2 – 1 van, door een prachtig doelpunt. De voorzet van Bryan Inge werd terug gekopt en onhoudbaar ingeschoten door Kay Bootsma. Een doelpunt uit het boekje. Een paar minuten voor het rustsignaal kwam ON verdiend terug en werd de bal prima ingeschoten door Thomas Carema, na een zuivere assist van weer Tim Deelen.

Om mijn bloeddruk laag te houden zal ik niet meer over de tweede helft verhalen, maar alleen melden dat het spel meer stilgelegen heeft, door allerlei incidenten, dan dat er gevoetbald werd. Een oppermachtig ON (grotendeels tegen tien man door een rode kaart voor Madhat Aldjej) was niet in staat om te scoren en PKC dus wel ver in blessure tijd. 3 -2 door weer Rob Schokker. Een wel heel zure nederlaag. Hier en daar zal er deze week even heel diep in de spiegel gekeken moeten worden. Zal ikzelf ook doen en met elkaar zal er zaterdag a.s. uit een ander vaatje (en dan bedoel ik hoofdzakelijk mentaal en verbaal) getapt moeten worden. Wil ON echt mee doen om de titel zullen de gasten uit Leeuwarden een getergd en gemotiveerde Oranje brigade aan moeten treffen op Coendersborg. 15.00 uur Oranje Nassau – Leeuwarder Zwaluwen.

 HIer nog de reportage in foto's, ze geven gelukkig geen geluid